Kinderboekenfestival Commewijne eindigt zonnig

Kinderen kwamen
vol verlangen

MARIËNBURG - Regen, regen, regen, regen, regen en nogmaals regen…De zeer zware regenbuien van woensdagochtend hebben de bezoekers er niet van weerhouden het Kinderboekenfestival te bezoeken op het complex van de vroegere Suikeronderneming te Mariënburg. Vanaf 8.00 uur stroomde het festivalterrein vol met leerlingen van lagere en VOJ-scholen van het distrikt Commewijne.
Het overtollige water op het festivalterrein liep gelukkig snel weg, hoewel er op enkele plekken modderpoelen waren ontstaan. Nadat enkele onder water gelopen activiteitenstands waren geëvacueerd, konden de meeste activiteiten voortgang vinden. Ondertussen werd er scherpzand aangeleverd om de meest modderige plekken van het terrein op te vullen. De kinderen konden in het ochtendprogramma onder andere genieten van een poppenkastvertelling, lezen in de boekenhoek, werken met prentenboeken, voorlezen en vertellen bij Stichting Lezen, ‘Red ons bos’ milieusketches, Bun Nyunsu, waterestafette, praten met de Schrijversgroep ‘77, geheimschrift, ‘Drup de Waterduppel’ van de SWM, computerklas, Schrijversgroep Wagina, gebarenraadsels,
Flexibiliteit onder de leerkrachten en standhouders was groot. Het totaal aantal bezoekers, dus leerlingen en leerkrachten, bedroeg op deze eerste ochtend van het Kinderboekenfestival Commewijne ruim 1.050.

Om 17.00 uur kwamen een grote groep kinderen, donoren, standhouders, gasten en belangstellenden in de recreatiezaal bijeen voor de officiële opening. Onder de speciale gasten bevonden zich onder meer de districtscommissaris Soekimo van Commewijne, de heer Soekimo, Direkteur van de NV BHP Billiton Maatschappij Suriname. De openingsceremonie begon met het zingen van het Surinaams Volkslied, gevolgd door enkele korte toespraken en werd afgesloten met het zingen van het themalied van het kinderboekenfestival door een groep kinderen van het Kinderhuis Sukh Dham uit Alkmaar en van het Kinderhuis Leliëndaal. Het neusje van de zalm tijdens deze openingsceremonie was de Cabaret-Musical ‘Pleng pleng pleng, stop je hoofd nooit in een spinnenweb!’ van Thea Doelwijt. Aan het eind van de openingsplechtigheid werden de gasten door de Boekie Woekieboom op het terrein van het Kinderboekenfestival rondgeleid, waarbij de standhouders de bezoekers over hun activiteit informeerden. Op deze eerste avond werden ongeveer 600 bezoekers geregistreerd.

De tweede dag begon ook met regen, maar werd een stralende, zonnige dag. De kinderen uit verschillende delen van het distrikt kwamen vol verlangen naar het kinderboekenfestival. Tijdens het middagprogramma het boek ‘Awari en de kip’ gepresenteerd, geschreven door Wim Veer. De kinderen maakten ook kennis met schrijver en dichter Alphons Levens en het jeugdboek ‘Lucenda verkoopt geschiedenis’, met schrijfsters Carla Sanichar en Carry Ann Tjong Ayong en haar Sranantongoboekje ‘Miffy nanga Melanie’. Dit vertaalde Nijntjeboekje werd geschonken aan alle scholen die het festival Commewijne bezochten.

Geheim van Saramaccarivier nóg mooier

foto://Maureen Chin A Moei

Het echtpaar Hortense en Horatio Treurniet bij Fort Zeelandia

Volledige geluidsband
alsnog binnen

PARAMARIBO - Bezoekers van de tweede vertoning van Het Geheim van de Saramacca Rivier, in Theater Thalia op zondagavond 29 april, wacht een grote verrassing: deze nieuwe Surinaamse minimal movie wordt dan compleet vertoond.

Tijdens de eerste premièrepresentatie, afgelopen dinsdagavond, waren ontwerper-regisseur Pim de la Parra Sr. en producer-presenter Arie Verkuijl door overmacht genoodzaakt, om hun film aan de vijfhonderd aanwezigen te vertonen zonder de innerlijke monologen van het mannelijke personage professor Horatio Treurniet (Kenneth Herdigein).

Deze monologen zijn in Nederland ingesproken en per e-mail verzonden. Helaas had de internetprovider van de Surinaamse Film Academie problemen met de bandbreedte, waardoor het geluid niet op tijd arriveerde. Dit probleem leidde tot veel hoofdbrekens en nachtelijk telefonisch overleg met geluidsman Leo Franssen en hoofdrolspeler Kenneth Herdigein in Amsterdam.

Eén dag na de volledig uitverkochte première kwam het geluidsbestand alsnog binnen, tot grote opluchting van alle betrokkenen bij de afwerking van de film. De innerlijke monologen zijn woensdagnacht in de film verwerkt. Hierdoor is de film voor het eerst volledig te zien in Vasilda's Videotheek te Lelydorp op 27 april.

Producer en regisseur hadden geen andere keus, dan de incomplete film toch te vertonenop de oorspronkelijke premièredatum, zoals lang daarvoor was afgesproken met Stichting The Back Lot. Door een toevallige samenloop van omstandigheden zijn de bezoekers van de tweede en derde premièrevertoning van HET GEHEIM VAN DE SARAMACCA RIVIER ongewild bevoorrecht: zij zijn de eersten die de complete versie van deze film zullen zien.

De la Parra en Verkuijl zijn opgelucht over en blij met de vele enthousiaste reacties op hun nieuwste productie. Zij kijken vooral uit naar de vertoning op zondagavond 29 april in Thalia, waarmee het festival in Paramaribo wordt afgesloten.

The Secret of the Saramacca River zal dit najaar zijn Nederlandse première beleven tijdens het Nederlands Film Festival in Utrecht.

Lees ook: 'Het Geheim van Kenneth Herdigein'

Japan ontkent omkoping Suriname bij walvisvangst

foto://Greenpeace

'Een belediging van

onze soevereiniteit'

door Paul Kraaijer

ZWOLLE - Het stemgedrag van Suriname in de International Whaling Commission (IWC) is de afgelopen jaren niet beïnvloed door Japan. Dit laat Minou Morimoto, de Japanse vertegenwoordiger binnen de IWC, weten via de Tweede Secretaris van de Japanse ambassade in Nederland, Masatada Takemoto.

Sinds het lidmaatschap in 2004 van Suriname heeft de Surinaamse vertegenwoordiger in de IWC, Jaswant Sahtoe, gestemd voor het opheffen van het verbod op de commerciële walvisvangst. Al snel gingen er geruchten dat Japan, de grootste voorstander van het opheffen van dat verbod, kleine landen omkocht om stemmen te vergaren tijdens de jaarlijkse vergaderingen van de IWC. Ook Suriname zou zijn omgekocht. Het Wereld Natuur Fonds en Greenpeace beschuldigden Morimoto, van omkoping tijdens de 56e vergadering van de IWC in juli 2004 in Italië.

Een jaar later kwamen de beschuldigingen terug. In een ingezonden brief in de grootste Surinaamse krant de Ware Tijd op 19 februari 2005 liet Milko Schvartzmann van Greenpeace Argentinië weten bezorgd te zijn over het stemgedrag van Suriname in de IWC. De Surinaamse vertegenwoordiger in de commissie, Sahtoe, heeft zich altijd fel verzet tegen de beschuldigingen.

Toch kwamen de corruptie verdachtmakingen begin dit jaar weer boven water in de Surinaamse media. Japan schonk Suriname 7 miljoen US dollar voor de financiering van een tweede visserijcentrum in Bethesda. Minister Lygia Kraag-Keteldijk haastte zich om duidelijk te maken dat het stemgedrag van Suriname in de IWC geen enkele invloed heeft gehad op de Japanse financiële steun.

Binnenkort wordt de 59e jaarlijkse IWC-vergadering in Anchorage, Alaska, gehouden. De milieubeweging zal met belangstelling het stemgedrag van onder andere Suriname in de gaten houden.

Morimoto laat weten dat de beschuldiging over omkoping ‘een belediging is van de soevereiniteit’ van de lidstaten van de IWC om te stemmen zoals zij wensen. ‘Beschuldigingen over het kopen van stemmen vormen onderdeel van bedreigingen en intimidaties door enkele NGO’s tegen Caribische- en buurlanden die het principe van duurzaam gebruik van alle zeebronnen inclusief walvissen hebben gesteund’, aldus Morimoto. ‘Het is niet verrassend dat landen die afhankelijk zijn van de zee op een gelijke manier stemmen in de IWC als Japan.’

Hij benadrukt verder, dat het voor Japan gebruikelijk is om allerlei landen wereldwijd hulp te bieden, dus ook Suriname. Onder die landen bevinden zich ook landen als Argentinië, Brazilië, India en Mexico. Deze landen zijn tegenstanders van de walvisjacht.

Tweede Caribbean Cinekid Festival van start

PARAMARIBO - Na de succesvolle lancering van de Surinaamse editie van het Cinekidfestival in 2006, vindt dit jaar The Second Caribbean Cinekid Festival van het festival in Paramaribo plaats. Het festival is 22 april feestelijk geopend met de Nederlands-Surinaamse productie Taxi van Palemu (Nicole van Kilsdonk, Suriname 2006) in het bijzijn van de regisseur en de Surinaamse hoofdrolspeler Eno Grauwde. Deze eerste Surinaamse jeugdserie ooit gemaakt, ging in oktober 2006 tijdens het Cinekidfestival in Amsterdam in première.

Op The Second Caribbean Cinekid Festival worden jeugdfilms en televisieprogramma’s vertoond, zijn er workshops film en muziekvideo maken en worden kinderen ingewijd in de geheimen van de nieuwe media. Het festival duurt nog tot 27 april en vindt tegelijkertijd plaats met IFFR flies Paramaribo. In het filmprogramma worden de twee winnaars van Cinekid 2006 vertoond: We Shall Overcome (Niels Arden Oplev, Denemarken 2006) en De Verloren Schat van de Tempelridders (Kasper Barfoed, Denemarken, 2006) en verschillende films van Nederlandse bodem. Pubers kunnen zich wagen aan het maken van een eigen film en in de nieuwe-mediaruimte leren kinderen met hulp van Nederlandse en lokale kunstenaars hun eigen animatie maken op de speciaal ingevlogen Animatietafels (MIEG).

Het Surinaamse festival wordt gepresenteerd door The Back Lot die meerdere culturele, educatieve en commerciële activiteiten opzet in Suriname. Vorig jaar trok het festival duizenden kinderen uit heel Suriname.

Cinekid, Film-, Televisie-, en Nieuwe-Media-Festival voor de Jeugd, is een festival voor kinderen van 4 tot 14 jaar. Het festival vindt plaats in Amsterdam en heeft een satellietprogramma in ongeveer 30 steden in Nederland. Daarnaast is er voor professionals Cinekid International met onder andere een seminarprogramma en een coproduktiemarkt. Online heeft Cinekid de CinekidStudio waarin kinderen het hele jaar door zelf mediaproducties kunnen maken. In 2007 vindt Cinekid plaats van 14 t/m 29 oktober.

Het programma van The Second Caribbean Cinekid Festival is te vinden op www.thebacklot.sr.

Vijfde Filmfestival Paramaribo van start

Hennah Draaibaar en Eddy Wijngaarde (beiden rechts) van The Backlot

Feeërieke verlichting
ontbrak ook dit keer niet

door Carlo Jadnanansing

PARAMARIBO - Op donderdag 19 april werd het vijfde Internationaal Speelfilmfestival in Theater Thalia geopend met de internationaal bekroonde Australische speelfilm ‘Ten Canoes’.
Anders dan de voorgaande keren was onze enige theater niet geheel bezet. Naar ik van de organisatie begrepen heb, is dit toe te schrijven aan enkele simultane concurrerende activiteiten. De traditionele feestelijke aankleding en feeërieke verlichting van Thalia ontbraken echter ook dit keer niet.
Vóór de voorstelling vroeg Minister Wolf, die het festival opende, terecht om een staande ovatie voor Henna Draaibaar en haar partner Eddie Wijngaarde (hoewel de laatste naam niet duidelijk hoorbaar was) die de verpersoonlijking van The Back Lot zijn. De openingsfilm is geregisseerd door de Nederlands-Australische regisseur Rolf de Heer. Het verhaal speelt zich af in het gebied van de Yoingu-stam in Noord Australië. Het land is moerrassig en doet denken aan onze eigen jonge kustvlakte (Bigi Pan). Het bijzondere van de film is dat de kijker niet het gevoel krijgt dat er geacteerd wordt. De film is op natuurlijke wijze opgenomen en lijkt meer op een documentaire dan op een speelfilm.

Het camerawerk is van topklasse. De kijker wordt vergast op schitterend natuurschoon dat alleen nog in vrijwel ongerepte gebieden voorkomt. De hoofdmoot in de film is de monologue intérieur (inwendige monoloog) die uitgesproken wordt door de bekende inheemse Australische acteur David Gulpilil.
Dit gebeurt op onderhoudende en humoristische wijze (de pikante grappen zijn niet van de lucht) waardoor de kijker zich niet behoeft te vervelen. Tijdens een jachtpartij in de moerrassen op wilde ganzen met tien kano’s, geeft de hoofdpersoon er blijk van dat hij ervan op de hoogte is dat zijn jongere broer verliefd is op de jongste van zijn drie vrouwen. Eerstgenoemde probeert in een lang mythisch verhaal zijn jongere broer op andere gedachten te brengen. Tevens vertelt hij over het ontstaan van de stam en de waarden en normen die in acht genomen moeten worden om het voortbestaan van het tribaal verband te garanderen. Een van de belangrijkste waarden is geduld. De oudere broer legt de jongere uit dat hij zijn sexuele verlangens moet uitstellen tot de tijd daarvoor rijp is.
(Dit moet overigens met alles in het leven gebeuren.)
Volgens de stamtraditie betekent dit dat de jongere broer de vrouwen van de oudere “erft” wanneer deze komt te overlijden.
Dit betekent wel dat de zorg van de vrouwen op de schouders (en andere lichaamsdelen?) van de jongere broer komt te rusten.
Een ander aspect dat dominant in de film naar voren komt is de functie van het (gewoonte-) recht dat in elke samenleving van cruciale betekenis is. Wanneer een van de stamleden een tot een ander stam behorende persoon met zijn spies doodt, in de onterechte veronderstelling dat deze één van zijn vrouwen heeft ontvoerd, weet hij van tevoren wat hem te wachten staat. Het oud testamentische oog om oog tand om tand principe geldt in bijna elke “primitieve” gemeenschap.
Hij moet zich onderwerpen aan een “spervuur” van pijlen die op hem en een secondant worden geworpen. Hierbij mogen zij pogen de pijlen te ontwijken zodat ze kans op overleving hebben. Zodra één van hen geraakt wordt, wordt de aanval gestaakt. In de film overleeft de getroffene de aanval in eerste instantie, maar komt later te overlijden. In een apocalyptische stervensscène overlijdt hij na zijn eigen dramatische dodendans te hebben uitgevoerd. Deze dans symboliseert m.i. het feit dat geen sterveling de dans kan ontspringen, de enige zekerheid in het leven is de dood. De begrafenisrituelen en het geloof in reincarnatie vertonen parallellen met vele andere natuurgodsdiensten.

De scenarioschrijver heeft mijns inziens willen uitbeelden dat samenlevingen weliswaar steeds aan verandering onderhevig zijn, maar dat menselijke emoties universeel zijn en niet gebonden zijn aan plaats, tijd en afkomst. Haat, liefde, woede, hartstocht, afgunst, hebzucht, moed, jaloezie zijn zaken die er altijd waren en ook altijd zullen blijven bestaan. Ook al beseft de mens dat deze emoties tot ruzies, oorlogen en misschien zelf tot vernietiging van de totale mensheid zullen leiden.
Gelukkig wordt in de film ook uitgebeeld dat verzoening mogelijk is. Er is dan toch nog hoop voor de homo sapiens.